Wychowanie Dziecka

Większość rodziców chce, aby ich dzieci były bardziej niezależne, czyli umiały umyć zęby, nie mieszały lewych i prawych butów i potrafiły się ubrać bez żadnej pomocy. Pomożemy ci spełnić to marzenie. Zebraliśmy sprytne triki, które nauczą dzieci, jak stać się bardziej samodzielnymi.

Jak zapobiec plamom po lodach?

Każdy rodzic wie, jak dzieci lubią lody. Wie również, że ich jedzenie nie ma zazwyczaj nic wspólnego z czystością. Dzieci zazwyczaj są całe wysmarowane czekoladą i lodem, który dodatkowo spływa im po rękach z patyczka. Istnieje jednak prosty trik, który temu zapobiegnie. Weź papierową foremkę na babeczki, zrób w niej mały otwór na patyczek i nałóż na niego. Dzięki temu spływające lody będą zatrzymywać się w foremce, nie brudząc rąk czy ubrań dziecka.

Zdecydowanie nie powinno mówić się do dzieci takich rzeczy jak: „Poczekaj, niech tylko twój ojciec wróci z pracy” czy „Szkoda, że nie jesteś bardziej jak twoja siostra”, ale jest jeszcze więcej mniej oczywistych rzeczy, których nie powinno mówić się dzieciom, dla ich i twojego własnego dobra. Takie uwagi mogą wyrządzić więcej złego niż dobrego.

Chyba każdy rodzic na świecie zgodzi się, że narodziny dziecka potrafią wywrócić świat do góry nogami. W miesiącach poprzedzających narodziny mojego syna, grzecznie uśmiechający się ludzie mieli dla mnie bardzo wiele rad, mających przygotować mnie do nowej roli. Nie po raz pierwszy słyszałem niezbyt zabawne żarty, takie jak: "Pożegnaj się ze swoim życiem prywatnym" lub "korzystaj z długich godzin snu, ponieważ wkrótce będziesz mógł o nich tylko pomarzyć" (zupełnie jakoby możliwe było magazynowanie snu do późniejszego wykorzystania). Oczywiście we wszystkich tych radach i żartach jest wielkie ziarno prawdy. Istnieją również jasne strony ojcostwa i zmian z tą rolą związanych.

Od momentu, kiedy twój maluszek przyszedł na świat, nosisz go na rękach niemal non stop. Ostatnio zaczęłaś się jednak martwić, że jest tego zbyt dużo. Nie możesz właściwie nic zrobić w domu, chyba że dziecko akurat śpi. Maluch ciągle domaga się brania na ręce, a gdy mu odmawiasz, strasznie płacze. Potrafi krzyczeć przez kilka minut i w końcu zawsze się poddajesz. Zdajesz sobie sprawę z tego, że musisz to zmienić, bo dziecko rośnie, a twój kręgosłup coraz częściej daje ci się we znaki… Co robić? I jak uniknąć podobnej sytuacji w przyszłości, po pojawieniu się drugiego dziecka?

Szanowanie rodziców nie jest kwestią, której można nauczyć dziecko siłą. Dziecko musi dostrzec w swoich rodzicach osoby, które poświęcą dla niego wszystko i bezwzględnie będą je kochać. To nie wymaga nauki. Powinno być raczej procesem uświadamiania dziecka o tym, ile dla nas znaczy. Co jeśli dziecko nie szanuje swoich rodziców? Jak reagować? Dowiesz się czytając ten artykuł.

Nagłe odstawienie rocznego i starszego dziecka od piersi nie jest już tak fizycznie niewygodne dla matki jak we wcześniejszym okresie jego życia. Dziecko w tym czasie powinno jeść już większość stałych pokarmów i produkcja mleka jest już znacznie mniejsza. W związku z tym unikniesz przepełnionych i boleśnie nabrzmiałych piersi i dyskomfortu z tym związanego. Poniżej znajdziesz instrukcję jak zakończyć laktację w "bezbolesny" sposób dla dziecka i matki.

Żadne dziecko nie rodzi się z zestawem wyłącznie odpowiednich zachowań. Podczas dorastania na drodze eksperymentów uczy się, co jest dobre, a co złe. Gdy zrobi coś niewłaściwego, konieczna jest natychmiastowa interwencja rodzica. Jednak jak ukarać dziecko, by pozwolić mu zrozumieć swój błąd i jednocześnie nie wyrządzić krzywdy? Poniżej przedstawię rozsądny system kar za złe zachowanie. Dzięki niemu wychowasz swoje dziecko na odpowiedzialnego człowieka.

Dla każdego rodzica jego dziecko jest najlepsze, najwspanialsze i najpiękniejsze, jednak rzadko który rodzic zakłada, że jego dziecko faktycznie może być bardziej uzdolnione od rówieśników. Dlatego często nawet jeśli nasz milusiński wykazuje się szybkim rozwojem i przewyższa intelektualnie inne dzieci w swoim wieku, trudno nam uwierzyć że mamy w domu małego geniusza. Sytuacja taka nie jest dobra, ponieważ o wybitne talenty trzeba zadbać już na wczesnym etapie rozwoju, inaczej dziecko może poczuć się nieakceptowane ze względu na swoją "inność" i przystosuje się do poziomu swoich rówieśników.

Gdy mówimy, że dziecko jest niejadkiem, zwykle chodzi nam o to, że je zbyt mało. Problemów może być jednak więcej. Niektóre dzieci nie chcą np. próbować nowych smaków, inne unikają normalnych posiłków, ale za to chętnie pałaszują słodycze, jeszcze inne nie chcą jeść w dzień, a w nocy domagają się jedzenia… Te wszystkie typy „niejadków” łączy jedno: dzieci te mają zaburzony mechanizm odczuwania głodu. A to on powinien dawać im impuls do jedzenia. Każdy posiłek jest dla was próbą sił: ty robisz wszystko, by dziecko zjadło, a ono robi wszystko, by tego uniknąć. Jak przerwać to błędne koło?