Dziecko i Dyscyplina

Zakupy z kilkulatkiem bywają bardzo uciążliwe. Niektóre mamy porównują je wręcz do koszmaru. Maluch sięga na półki, ściąga produkty, ucieka. A kiedy tylko zobaczy słodycze w kolorowych opakowaniach lub zabawki, robi wszystko, by przekonać mamę do zakupu. Czy jesteś skazana na taki scenariusz wspólnych zakupów? Dowiedz się, co zrobić, by przebiegały sprawniej i bez nerwów.

Twoje kilkuletnie dziecko jest bardzo humorzaste. Jeśli coś idzie nie po jego myśli, np. czegoś nie dostanie, obraża się, płacze. Uspokaja się dopiero, gdy dopnie swego. Takie sytuacje zdarzają się coraz częściej. Zdajesz sobie sprawę z problemu, zaczynasz więc zastanawiać się, jak odpowiednio reagować na jego zachowanie. Nie możesz przecież dać się tyranizować kilkulatkowi.

Ma zaledwie kilka lat, a potrafi podporządkować sobie zarówno ciebie, jak i kolegów. Kiedy rówieśnicy potrafią być ulegli wobec twojego dziecka, myślisz z dumą: rośnie mały lider. Pękasz z zachwytu, że taki śmiały i zaradny. A nie pomyślałaś, że osiąga to bezwzględnością, a może agresją? Strachem nie zdobywa się przyjaciół. Samotność to nie jest dobry scenariusz na życie. Takie poczucie siły nie służy dziecku. Przekonaj je, że warto być koleżeńskim. Pora uzdrowić rodzinne i rówieśnicze relacje.

Dlaczego dzieci gryzą? Zrozumienie powodu, dla którego dzieci gryzą jest kluczem do rozwiązania problemu. Nie wszystkie dzieci gryzą ze złości albo żeby zrobić innemu dziecku krzywdę - w zasadzie małe dzieci nie do końca zdają sobie sprawę, że sprawiają komuś ból. Musisz zapytać sama siebie, co Twoje dziecko osiąga poprzez gryzienie. Zastanów się jaką otrzymuje za to nagrodę, czy ściągą w ten sposób na siebie Twoją uwagę? Eksperci doradzają rodzicom, aby spróbowali popatrzeć na gryzienie jako na sposób komunikacji, bardziej niż na złe zachowanie - kiedy to uczynimy, będziemy wiedzieć jak zareagować. Zwróć uwagę kogo dzieci gryzą, kiedy gryzą i w jakich sytuacjach się to dzieje. Lepiej popatrzeć na problem indywidualnie, niż uogólniać.

Żadne dziecko nie rodzi się z zestawem wyłącznie odpowiednich zachowań. Podczas dorastania na drodze eksperymentów uczy się, co jest dobre, a co złe. Gdy zrobi coś niewłaściwego, konieczna jest natychmiastowa interwencja rodzica. Jednak jak ukarać dziecko, by pozwolić mu zrozumieć swój błąd i jednocześnie nie wyrządzić krzywdy? Poniżej przedstawię rozsądny system kar za złe zachowanie. Dzięki niemu wychowasz swoje dziecko na odpowiedzialnego człowieka.

Karanie dzieci nie należy do prostych czynności. Powoduje to wiele żalu do rodziców i do dziecka. Poniższe wskazówki pomogą ci uczciwie ukarać dziecko. Dzieci muszą nauczyć się ponosić konsekwencje swoich czynów. Bez tego dzieci mogą wyrosnąć na samolubów i arogantów. Rodzice odpowiedzialni są za nauczenie dzieci sprawiedliwości i uczciwości. Dzieci szybko się uczą, dlatego unikaj ostrych słów i brutalnych kar.

Często rodzice nie zdają sobie sprawy jak daleko odchodzą od modelu uczenia dzieci posłuszeństwa w wieku przedszkolnym. Pomiędzy 3 i 4 rokiem życia dzieci stają się bardziej zdecydowane, chcą kroczyć własną drogą i podejmować własne decyzje. Jest to jednak całkiem naturalny etap w drodze do dorosłości.

Każdemu z nas zdarzyło się skłamać. Często robimy to, by nie ranić czyichś uczuć. Jednak dzieci nie umieją jeszcze rozróżnić dobrego i złego kłamstwa (jeśli w ogóle można powiedzieć, że jakieś kłamstwo jest dobre). Pierwszym co możesz zrobić, żeby oduczyć dziecko kłamania, to być dla niego przykładem. Dzieci cały czas obserwują dorosłych, choć często robią to nieświadomie. Kopiują naszą mimikę i zachowania. Zastanów się, czy kiedyś nie zdarzyło się tak, że dziecko było świadkiem twojego kłamstwa, np. gdy powiedziałeś dzwoniącej do ciebie osobie, że nie ma cię w domu, mimo iż planowałeś spędzić wieczór na kanapie przed telewizorem. Dziecko dostrzega takie sytuacje i może potraktować je jako nieformalne przyzwolenie do mówienia nieprawdy. Jeśli przyłapałeś dziecko na kłamstwie, podejmij natychmiastową akcję. Przeczytaj ten artykuł, a dowiesz się jak oduczyć dziecko kłamać.

Systematyczne opuszczanie zajęć szkolnych może przysporzy dziecku wielu problemów. Jeśli zdarzy się, ze raz opuści zajęcia, nie stanie się nic złego, choć jest to sygnał, ze należy porozmawiać. Uczniowie, którzy wagarują potrafią doskonale ukrywać to przed rodzicami. W większości przypadków dzieci decydują się na wagary, kiedy kusi je ładna pogoda. Jednak zdarza się, że powodem takiego zachowania może być lęk przed szkołą. Twoje dziecko poczuło się tak, jakby rok szkolny dobiegł końca… Na bujanie w obłokach jeszcze nie pora. W jaki sposób mądrze i skutecznie je zdyscyplinować?