Rozwój nastolatka

Nie każde dziecko potrafi znaleźć wspólny język z kolegami z nowej klasy. Możesz mu w tym pomóc. Dopóki twoje dziecko było małe, miałaś większy wpływ na jego kontakty z rówieśnikami. Ale teraz nie wkroczysz do szkoły nastoletniego syna lub córki i nie powiesz jego kolegom: „On /ona jest super! Dlaczego tego nie widzicie i nie chcecie się z nim przyjaźnić?!”. Smutno ci patrzeć na twoje samotne dziecko… Co możesz zrobić? Okazując mu wsparcie, sprawisz, że łatwiej będzie mu się odnaleźć w tej sytuacji.

Gdy zwracasz mu uwagę, on traktuje to jak atak. Czy to znaczy, że nie wolno go krytykować? Gdy zrozumiesz, dlaczego tak reaguje, łatwiej ci będzie do niego dotrzeć. Znów nie wyrzuciłeś śmieci! Przecież sam się do tego zobowiązałeś”. „Ty zawsze czegoś się czepiasz! Daj mi wreszcie święty spokój!”. Tu następuje trzaśnięcie drzwiami. Być może znasz podobne sceny z własnego doświadczenia. To przecież typowe zachowania nastoletnich dzieci. Nawet niewinna uwaga bywa odbierana przez nie jak zamach stanu i może stać się przyczyną awantury. Co kryje się za tymi wybuchami? Przecież chciałaś tylko spokojnie załatwić sprawę. Dlaczego nastolatek bywa tak przewrażliwiony na swoim punkcie?

Zamyka się w pokoju, irytuje się, kiedy tam wchodzisz. Kończy rozmowę telefoniczną, jeśli wie, że możesz ją usłyszeć... Czujesz, że tracisz nad nim kontrolę, i obawiasz się, by nie wpakował się w kłopoty. Prawie każdy nastolatek w pewnym momencie zaczyna mieć jakieś tajemnice przed swoimi rodzicami. To naturalny etap w drodze ku dorosłości. Twoje coraz starsze dziecko pragnie po prostu większej niezależności, która wyraża się m.in. w postawie: „mam swoje sprawy i nic ci do tego”. Zaakceptuj to, ale zachowaj czujność. Jeśli ktoś chciałby w jednym zdaniu streścić instrukcję obsługi nastolatka, brzmiałoby ono: „im bardziej go gonisz, tym szybciej ucieka”. Dlatego szanuj prywatność dziecka i nie zamęczaj go swoim wścibstwem. Tropiąc go na każdym kroku, jedynie zachęcisz go do większej tajemniczości i zwiększysz dystans między wami. Jeśli zamyka się w pokoju i ciągle słucha jakiejś dziwnej muzyki, trudno. Nie chce rozmawiać przy tobie przez telefon? Zaakceptuj to i sama wyjdź z jego pokoju.

Czujesz, że nadszedł czas, aby porozmawiać ze swoim dorastającym dzieckiem o sprawach wychowania seksualnego i nie wiesz jak się do tego zabrać? Jakich słów należy użyć i jak się zachować? Poniżej znajdziesz wskazówki i porady dotyczące rozmów o seksie ze swoim dzieckiem.

Wielu ojców zastanawia się jak dotrzeć do swojego syna i stać się dla niego autorytetem,niestety wielu mimo szczerych chęci źle się do tego zabiera.Postanowiłem przedstawić kilka porad z punktu widzenia syna(nastolatka)dotyczących uznania swojego taty za autorytet.

Chcesz mieć lepszą pamięć? Spożywaj zdrowe jedzenie a będziesz niczym Einstein! Stare powiedzenie mówi “jesteś tym co jesz” i jest ono jak najbardziej prawdziwe. Im lepiej się odżywiamy tym nasz mózg jest zdrowszy i sprawniejszy. Jedz zatem to co najlepsze a polepszysz pamięć i koncentrację jak również zmniejszysz ryzyko wystąpienia w przyszłości demencji i choroby Alzheimera.

Potrafi szykować się do wyjścia godzinami. Wciąż zerka do lustra i eksperymentuje z wyglądem. Z powodu pryszcza zatruwa życie rodzinie. Spokojnie! To typowy nastolatek, który właśnie buduje swoją tożsamość. Uroda bardzo pomaga w życiu, to wiemy. Na podstawie wyglądu w ułamku sekundy decydujemy, co myślimy o nowo poznanej osobie i niechętnie zmieniamy zdanie oparte na pierwszym wrażeniu. Ale w okresie dorastania wygląd zewnętrzny nabiera szczególnego znaczenia. Zwłaszcza dla dziewcząt, u których decyduje on o poczuciu własnej wartości. Młodzież dorasta wśród medialnych wizerunków nieskazitelnych (i nierealnych) twarzy i ciał. Sfrustrowane tym są dorosłe kobiety, a co dopiero nastolatki! Ponieważ próbują określić swoje miejsce w świecie, to niedopasowanie rani je boleśnie. Dlatego gdy twoje dziecko skarży się, że ma krzywe nogi albo duży nos, nie bagatelizuj jego narzekań. Dla nastolatka to jest naprawdę poważny problem. Na szczęście możesz mu pomóc.

Dorastające dziecko za wszelką cenę usiłuje być inne niż rodzice. To trudny czas, ale są sposoby, by zamiast wojny panował pokój. Nastolatek to dziecko, które chce jak najszybciej być dorosłe. Wszelkimi sposobami podkreśla swoją odrębność. Nastoletnia córka może nagle zamknąć się w sobie, lekceważyć rodzinę, a nastoletni syn może stać się grubiański i hałaśliwy. To normalny etap dorastania, dlatego uzbrój się w cierpliwość.

Są chwilę, gdy nie poznajesz swojej pociechy. Okres dojrzewania to trudny czas w życiu nie tylko dla nastolatka, ale również da jego rodziców. Radzimy, jak mądrze reagować na zmiany w życiu nastolatka. Wiek dojrzewania to niewątpliwie przełom w życiu każdego dziecka. Zmieniają się maniery, wygląd, zainteresowania. Dla wielu rodziców to szok. Pomagamy się z tym oswoić i zrozumieć, że okres dojrzewania ma swoje prawa. Poznając je, łatwiej przetrwasz tę burzę.

Twoje dorastające dziecko od jakiegoś czasu przeżywa fascynację piercingiem i przekonuje cię, byś pozwoliła mu nosić kolczyki w różnych dziwnych miejscach. Jak wybić mu ten pomysł z głowy? Najgorsze, co możesz zrobić, gdy usłyszysz: „Chciałbym nosić kolczyk w wardze (brwi, pępku, itp.)”, to powiedzieć kategoryczne: „Nie”. Twoja stanowcza odmowa sprawia, że między tobą a dzieckiem powstaje konflikt. Tymczasem w tej sytuacji zdecydowanie bardziej sprawdzi się dyplomacja i wykazanie się dobrą wolą.