Dobre maniery

Rycerskość od zawsze utożsamiana była z odwagą, męstwem, honorem, żelaznymi zasadami i nieugiętym charakterem. Niektóre z tych cech przejęli obecni żołnierze. Średniowieczni rycerze pokazywali, że trzeba twardo stąpać po ziemi, kierować się w życiu jasnymi zasadami i nie naginać ich do własnych upodobań czy potrzeb. Ich sposób postępowania - rycerski etos - stał się punktem wyjścia do tworzenia późniejszych kodeksów.

Savoir vivre to kodeks dobrych manier. Dotyczy wielu dziedzin, od reguł zachowania przy stole, przez zwyczaje obowiązujące w biznesie, kończąc na zasadach poprawnego pisania maili i smsów. Savoir vivre jest ciągle udoskonalany w związku z postępem cywilizacji i zmianą stylu życia ludzi. Warto znać jego podstawowe zasady, a także być na bieżąco z najnowszymi. Dzięki temu zmniejszymy prawdopodobieństwo popełnienia gafy na spotkaniach towarzyskich i biznesowych. Poniżej przedstawiamy 10 zasad savoir vivre, których możesz nie znać, a powinieneś.

Pewność siebie i poczucie własnej wartości, to cechy, z którymi się nie rodzimy, tylko się ich uczymy. Jeśli wierzysz w siebie i masz odwagę, aby wyrażać własne zdanie, to możesz przejąć kontrolę nad swoim życiem i osiągnąć wyznaczone cele. Oto 10 cech, które dodadzą ci siły i poprawią jakość twojego życia.

Jeżeli wciąż masz przed sobą pierwszą wizytę w operze, zapewne nie jesteś pewna, jak powinnaś się ubrać. Elegancko – to wiesz na pewno. Ale co dalej?

Można powiedzieć wiele o charakterze człowieka tylko na podstawie sposobu, w jaki podaje rękę. Ekstrawertycy mają mocny, pewny uścisk dłoni, podczas gdy ludzie nieśmiali i neurotycy mają skłonność do uścisku miękkiego i delikatnego. Jest wiele sposobów uścisku dłoni, z którymi się zetkniesz, oto kilka z nich:

Planując przyjęcie, w tym menu, nie możesz zapomnieć o odpowiednim dopasowaniu napojów do rodzaju podawanych potraw. Chodzi tu o napoje zarówno bezalkoholowe jak i alkoholowe, które ze względu na swoją różnorodność, nie wszystkie pasują do każdego dania. Jeżeli nie orientujesz się dobrze w tej dziedzinie pomożemy Ci się z tym uporać.

Jeśli wybierasz się na plażę dla naturystów przygotuj się na to, że również będziesz musiał się rozebrać i pamiętaj, aby się na nikogo nie gapić i nie wpatrywać w intymne miejsca innych. Plaża nudystów to nie jest zoo, do którego się przychodzi oglądać egzotyczne zwierzęta. Może ci się wydawać, że ludzie rozbierają się tu po to, aby wzbudzić w sobie pożądanie, jednak tak nie jest. Każdy tu ma prawo do prywatności, którą ty musisz uszanować. Jeśli byłeś w jakimś kraju muzułmańskim to powinieneś to rozumieć. Muzułmanie traktują kobiety z Zachodu jak prostytutki, gdyż noszą krótkie spódniczki, odsłaniają ramiona i ... na plaży pokazują się w bikini. Dla ciebie bikini to norma a dla nich normą są stroje kąpielowe zasłaniające włosy i całe ciało, aż po palce stóp. Oni traktują nas jak najgorszych lubieżników, ale czy tak jest? Oczywiście, że nie. To, że kobieta ma dekolt, nie oznacza, że każdy ma się w niego wpatrywać. To, że ma strój kąpielowy, nie znaczy, że należy za nią biegać i robić jej zdjęcia. To jest jej ciało a ty nie masz prawa naruszać jej prywatności. Tak samo jest właśnie na plaży dla nudystów. Mają oni prawo się rozebrać (takie samo prawo zresztą jak i ty), jednak nie mogą naruszać prywatności innych poprzez gapienie się, zaczepianie czy fotografowanie. Jeśli jeszcze nigdy nie byłeś na plaży nudystów oto kilka porad:

Wielkanoc już za nami, ale nie oznacza to, że jest to temat nieaktualny. Niedługo zacznie się bowiem sezon komunijny, a i przy innych okazjach często może się zdarzyć, że zostaniemy zaproszeni na przyjęcie, czy podwieczorek do rodziny. Mimo że sytuacja wydaje się prosta, nie zawsze zdajemy sobie sprawę jak się zachować, gdy idziemy "w gości". Czasem, szczególnie, gdy idziemy do bliskiej rodziny, możemy się zapomnieć i popełnić jakieś faux pas. Jak tego uniknąć? Co wypada, a czego nie wypada robić, gdy idziemy do kogoś "w gości"? Warto zaczerpnąć paru praktycznych wskazówek, by nie zostać skazanym na towarzyską banicję.

Jeżeli wyprawiamy jakieś przyjęcie czy imprezę, często będą nam wręczane prezenty. Czasem jednak nie zdajemy sobie sprawy, jak się zachować przy ich otrzymywaniu. Obecnie dawanie prezentów kojarzy nam się głownie z Gwiazdką i świętym Mikołajem. Faktycznie, jest to najpopularniejszy zwyczaj tego typu, który zapoczątkował w IV w. biskup Miry. Pochodził on z bogatej rodziny i zasłynął ze wspomagania ubogich. Jednak zwyczaj dawania prezentów jest w istocie dużo starszy. Tradycja dawania prezentów jest tak stara jak cała nasza kultura. W starożytnym Egipcie narodził się zwyczaj dawania kwiatów, ale tradycja daru sięga jeszcze dalej. Można ona powiedzieć, że jest ona tak stara jak ludzkość, albo jeszcze starsza. W paleolicie podarek był często wymieniany za... kobiety! Pochodną dawania daru jest tzw. ofiara dla bóstwa. Ludzie składali dary swoim bogom, aby uzyskać ich łaskę. Inną formą takiej zależności była wymiana darów. Odbywała się ona przy każdej okazji: między przyjaciółmi, rodziną, w wyniku obrzędów inicjacyjnych oraz między byłymi wrogami. Wzajemne podarki miały pełnić funkcję symbolizującą więź, między ludźmi, którzy się nimi wymienili. Obecnie jest podobnie. Prezent zobowiązuje. Zarówno w konieczności odwdzięczenia się za niego, jak i w przypadku zachowania się przy jego odbieraniu.